Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

say goodbye.

Έλειψα αρκετές μέρες και ζητάω συγγνώμη,δεν σας ευχήθηκα καλά χριστούγεννα.Για να πώ την αλήθεια δεν είχα τόση όρεξη να κάτσω να γράψω και μου φάνηκε περίεργο διότι κάθε φορά που νιώθω μοναξιές και αδιαθεσία καταφεύγω πάντα εδώ.Τώρα είχα μια αγκαλιά να καταφύγω.
Με είχαν κάνει να πιστεύω πως δεν υπάρχει Αι Βασίλης όμως πλέον πιστεύω το αντίθετο.Εμένα φέτος μου έφερε αυτό που του ζήτησα και ήταν το ωραιότερο δώρο που είχα ποτέ τα χριστούγεννα.Πέρα από τις άσχημες στιγμές των Χριστουγέννων που δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου εκεί και τους έχω πατήσει αυτό το κουμπάκι που πάνω λέει "delete" και είμαι πολύ χαρούμενη και για αυτό πέρασα τις ωραιότερες γιορτές μου.Κάθε χρονία ευχόμουν να την περνάω με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που έχει την μαγική ιδιότητα να μου αλλάζει την διάθεση.Είναι περίεργο να έχεις κάποιον που ξέρει την κάθε σου κίνηση και από εκεί που έχεις τα μούτρα σου να σε κάνει να έχεις ένα χαμόγελο το οποίο δεν μπορεί να σβηστεί με τίποτα από το πρόσωπο σου.
Εύχομαι λοιπόν σε όλους να βρείτε κάτι παρόμοιο γιατί όλοι σας το αξίζετε και να ζήσετε την μαγεία των γιορτινών ημερών που έζησα και εγώ.
Eλπίζω το 2012 να είναι πιο εύθυμο για όλους μας και να μας φέρει στις ζωές μας ό,τι νοσταλγούμε.



Καλή χρονιά σε όλους :)
 


Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Ελύτης

Σου το 'πα για τα σύννεφα
    σου το 'πα για τα μάτια τα κλαμένα
    για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
    πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
    σου το 'πα για τα σύννεφα
    Για σένα και για μένα

Σου το 'πα με τα κύματα
    σου το 'πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
    με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
    με τον καφέ και με τη χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
    σου το 'πα με τα κύματα
    Σου το 'πα μες στη νύχτα

Σου το 'πα τα μεσάνυχτα
    σου το 'πα τη στιγμή που δε μιλούσες
    που με το νου μου λίγο μόνο σ' άγγιζα
    κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
    σου το 'πα τα μεσάνυχτα
    Με τ' άστρα που κοιτούσες.

Με αφορμή σήμερα το μάθημα ας ανεβάσουμε και λίγο Ελύτη.
Πιο ξεχωριστός από όλους κατά την γνώμη μου,πολύ αγαπημένος.
Καληνύχτα


Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

αναζητώ τις μοίρες.

Μάλλον ήμουνα εξαίρεση και οι μοίρες με ξέχασαν..
έτσι εξηγούνται τα τόσα ελαττώματα
και τα λάθη..
αυτά που είναι αναπόφευκτα από την μοίρα(την ρουφιάνα)
Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία
πρέπει να πάρω απόφαση να μην πιστεύω σε τίποτα και σε
κανέναν,στάζει παντού φαρμάκι.πικρίζει πλέον η κάθε μου στιγμή.

καρδιά τρελή κι αδύναμη
δεν έχω κουράγιο,αντοχή,δύναμη να πάω παρακάτω.στάσιμη για
μια ακόμη φορά κάνοντας παρέα σε ένα καθρέφτη που μόνο αυτός
μου μιλάει και μοιράζεται τις σκέψεις μου.αυτός είναι ικανός να με
συμβουλεύει,ο άλλος μου εαυτός πίσω από αυτό το γυαλί.


ελπίζω να είχατε όλοι ένα όμορφο σαβ/ακο.
καληνύχτα..

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

χάθηκε ο τίτλος.

Eμπιστοσύνη μηδέν..
Κουράγιο μηδέν..
Θάρρος μηδέν..
Θάρρος να συνεχίσω να πιστεύω πως τίποτα δεν χάθηκε και πως είναι όλα εκεί
στο βάθος να με περιμένουν να πάω να τα κατακτήσω για δεύτερη φορά και να
ξαναπιστέψουν σε εμένα.Όμως αρχίζουν να ξεθωριάζουν και δυστυχώς πιο πολύ
από αυτό που είναι τώρα δεν γίνεται. Απογοήτευση από τις σχέσεις γύρω μου.
Μόνο αυτό.Ένα κενό επικρατεί το οποίο με απορροφάει όλο και πιο πολύ και με 
κάνει να βυθίζομαι μέσα του χωρίς να υπάρχει σωτηρία.Ένα κύμα που με έκανε να 
πιάσω πάτο.Και φοβάμαι...γιατί δεν ξέρω αν θα είσαι εκεί αυτή τη φορά για να με
σώζεις και να με κάνεις να ξανα νιώσω όσα ένιωθα τόσο καιρό για εσένα και κυρίως
για "εμάς".
-Λέω όχι,είναι αδύνατον να χάθηκαν όλα αυτά και το αρνούμαι συνεχώς..Φοβάμαι να 
παραδεχτώ κάτι το οποίο γίνεται μια ζωντανή πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μου.
Με τρομάζει η ιδεά αυτή.


Το ελάττωμα μου ήταν πάντα πως έριχνα τις ευθύνες αλλού και εσύ ήσουν που
μου έμαθες πως ποτέ δεν φταίει ο ένας αλλά και οι δύο.Γιατί πάντα όλα ήταν 
λάθος και των δυό μας.Αμέτρητα λάθη τα οποία έκανα να φθαρούν όσα υπήρχαν.
Έτσι άρχισε να φεύγει ο ένας από τον άλλον και να υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα
μας η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί με τίποτα.Είναι δύσκολο να πιστέψω στο "ποτέ 
ξανά" γιατί πονάει.


Όταν ενώνεις την ζωή σου με κάποιον μην την αφήνεις,να είσαι ο εαυτός σου
αλλά πάντα να προσπαθείς να του προσφέρεις ό,τι χρειάζεται και να τον κάνεις
πραγματικά ευτυχισμένο αυτό σημαίνει "αγαπώ".Γίνομαι έναν με τον άλλον και
προσπαθώ για εκείνον. 


καληνύχτα παιδιά..
και ελπίζω όλοι να έχετε κοντά σας το άλλο σας ολόκληρο.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Ο πονοκέφαλος.

Ο πονοκέφαλος είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε. Είναι ένα από τα πλέον διφορούμενης σημασίας συμπτώματα. Για κάποιους μπορεί να αποτελεί τακτική ρουτίνα και «κομμάτι της ζωής τους», ενώ άλλοι δεν εμφανίζουν πονοκέφαλο σχεδόν ποτέ. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιας πάθησης, ενώ κάποτε μπορεί να αποτελεί προοίμιο σοβαρότατων καταστάσεων. Όταν υποκρύπτει κάποια πάθηση η κεφαλαλγία ονομάζεται συμπτωματική ή δευτεροπαθής. Αντίθετα, στην περίπτωση των ατόμων που την εμφανίζουν με «ιδιοσυγκρασιακό» χαρακτήρα ονομάζεται λειτουργική ή πρωτοπαθής. Η διάκριση μεταξύ των δύο καταστάσεων ανήκει στην αρμοδιότητα του νευρολόγου αλλά συχνά απαιτείται πολύς χρόνος για να τεθεί η διάγνωση.
"Είσαι κομμάτι της ζωής μου να το ξέρεις."

Έχει γίνει καθημερινότητα πλέον.Δεν περνάει μέρα χωρίς αυτόν.Εξάρτηση είναι ο πονοκέφαλος όπως ήταν και κάποιος άλλος.Τα παυσίπονα είναι οι καραμέλες μου,κατεβαίνουν χωρίς να το παίρνω είδηση.
-Πρωί,μεσημέρι,βράδυ.εκει.
Ζαλίζομαι.Με μέθυσε ο πόνος που αισθάνομαι και δυστυχώς είναι το μόνο που νιώθω τώρα.
Υποφέρω.




Κάπως έτσι ηρεμώ μόνο.
Καλό μήνα σε όλους 
και να περιμένετε τα χριστούγεννα με ανυπομονησία όπως εγώ!
Καληνύχτα