άναψε τα φώτα σου.

Ξέρεις η ησυχία αυτή με τρομάζει.
Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μου ενώ
ξέρω πως δεν είσαι δίπλα μου..
μένω μόνη μου χωρίς να νιώθω 
την ασφάλεια που μου προσφέρεις
γνωρίζοντας πως όταν πάθω κάτι θα 
έχεις την αγκαλιά σου να με
βάλεις μέσα και να με προστατέψεις από 
οτιδήποτε.
η ησυχία αυτή με τρομάζει.
φοβάμαι να κοιμηθώ σ'αυτό το σκοτάδι 
μόνη μου
μόνο άγνωστες σκιές να υπάρχουν δίπλα μου 
και όχι η δικιά σου μορφή.
σιωπή..
ακίνητη χωρίς να βγαίνει η ανάσα μου περιμένω
να ανάψεις για λίγο το φώς και να χωθώ 
στην αγκαλιά σου. 

μη δίνεις σημασία στους παραλογισμούς 

μιας νυχτιάς,δεν ξέρω τι μου γινεται.

εσυ;;

Ίσως η απουσία είναι παρουσία

Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.

Pablo Neruda.

σημαντικό το "είμαστε" στον έρωτα που δυστυχώς δεν υπάρχει.ξέχασα τι σημαίνει.θα το βρώ σίγουρα,δεν φοβάμαι.αρκεί να με βοηθήσεις..

 

Μωρέ μήπως είσαι ο Ερμής;

Μετά από πολύωρες συζητήσεις με φίλους και γνωστούς καταλήξαμε όλοι οτι οι δέκα τελευταίες μέρες είναι ίσως από τις πιο δραματικές που ζήσαμε.Άλλοι σε προσωπικά θέματα,άλλοι σχετικά με τα μαθήματα τους,άλλοι στα συναισθηματικά τους..κανένας μας όμως δεν κατέληξε ακριβώς ποιός ευθύνεται για την κατάσταση μας τις μέρες αυτές που πέρασαν.Αερολογίες όλα μέχρι στιγμής,καμία απολύτως ουσία.

Και όμως καταλήξαμε με την φίλη μου οτι για ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ αυτός που φταίει για όλα είναι ο Ερμής.Κάθε φορά που κάτι μας πηγαίνει στραβά η κλασσική ατάκα είναι "Αυτός ο μαλάκας ο Ερμής πάλι ανάδρομος είναι".Τι χαζά κοριτσάκια να κάθονται να πιστεύουν στα άστρα και σε όλες αυτές τις χαζομάρες που πλασάρουν στα αθώα μυαλουδάκια όλων των κοριτσιών που ζούν στο ρόζ συννεφάκι τους.Εγώ πήρα την απόφαση οτι το συννεφάκι μου άλλαξε χρώμα εδώ και καιρό.Δεν είναι πια ρόζ και αυτό με λυπεί,δεν ζώ πια στα όνειρα μου που μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη.Είτε για καλό είτε για κακό προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και τα βλέπω όλα με μια άλλη οπτική.Παρόλα αυτά η πραγματικότητα με τρομάζει,όσο και αν θέλω να την αντιμετωπίσω όλο αυτό που την πλαισιώνει  μοιάζει εφιάλτης μπροστά στα μάτια μου και εγώ δεν μπορώ να ανταπεξέλθω με τίποτα.

"Ερμή,βοήθα με.Κάνε μια φορά κάτι για μένα ώστε να πάνε όλα καλά."