γιατί το όνειρο ζεί στη σιωπή.

Είναι η στιγμή που επιτέλους ξυπνάς από το όνειρο που ζούσες 
για τόσους μήνες και απορείς για το που βρίσκεσαι και που πατάς.
Είναι η στιγμή που πρέπει να αναρωτηθείς γιατί τόσο καιρό να
αγαπάω εσένα περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό;
Γιατί να κάνω κακό σε μένα και όχι σε σένα;
Αφήνεις τον εαυτό σου να παραδοθεί σε ένα ψέμα για το τίποτα
ή μάλλον καλύτερα για να βγείς εσύ στο τέλος η αιτία του τέλους.

Αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάζει και να χάνεται μέσα στο χάος.
Με ρωτάς αν μπορώ να ανασηκωθώ από εκεί που με έστειλες;
Με ρωτάς αν έχω κουράγιο να αντιμετωπίσω την ζωή μου ξανά;

Και τώρα καινούργια ζωή,μακριά από τις αναμνήσεις..
Θα γίνεις μια ανάμνηση θολή..