Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

άργησα αλλά...haydi evet!

Μπορεί να άργησα να γράψω και να αφήσω αποτυπωμένες όλες μας τις αναμνήσεις όμως ποτέ δεν είναι αργά . Το πως πέρασαν πέντες μέρες από την ζωή μας χωρίς να το καταλάβουμε κανένας δεν το γνωρίζει ακόμα . Ξεκινήσαμε βλέποντας από το καραβάκι τον κύριο απέναντι στη πολυκατοικία να βγαίνει στο μπαλκόνι με το εσώρουχο και να γελάμε και έπειτα να ακολουθεί μια μεγάλη και κουραστική διαδρομή για όλους με ένα break για την "αγαπημένη" για λίγους σούπα  . Πως να ξεχάσει κανείς την χανούμισσα που ξεσήκωσε την μαζεμένη διευθύντρια μας και έκανε τον Κρικλάνη να δώσει ρεσιτάλ ; Τα λασπόλουτρα που χωνόμασταν μέσα και με έκαναν να ζαλίζομαι αλλά και τις επιδρομές που κάναμε σε ολόκληρο το ξενοδοχείο η β' τάξη για πονηρούς λόγους ! Τα ατελείωτα ψώνια που κάναμε και τα νεύρα που σπάσαμε στον "μπαμπά ΛΑΖΑΡΗ" ξοδεύοντας τις λύρες και η γκρίνια μου για τα φαγητά που δεν έτρωγα . Η efes που την έβλεπες σε κάθε γωνιά της Σμύρνης και μας κράτησε συντροφιά στην παραλία της αλλά και στο στομάχι του Kαλάργαλη που μας αγαπούσε όλους και δεν μας άφηνε να κοιμηθούμε . Τα kfc που μας έδωσε η άκυρη η πωλήτρια διαφορετικό μενού από οτι θέλαμε όλοι και καήκαμε . Τα σκυλάδικα μας μέσα στο λεωφορείο και οι 912 φωτογραφίες που βγάλαμε και τα λουκούμια που δεν πήρα ποτέ [ πφ ] . Η καταρρακτώδης βροχή που μας έπιασε στη Έφεσο και το μαγαζί με τα τούρκικα καπελάκια που έσταζε . Μπορεί να ήταν η τελευταία μας εκδρομή όμως ήταν μοναδική με αξέχαστες αναμνήσεις που δεν θα σβηστούν ποτέ .
Αφιερωμένο στη β' τάξη του Πειραματικού..Σας αγαπώ!



2 σχόλια: